Naturalna magia kadzideł. Jak działa palo santo i biała szałwia?
Kadzidła towarzyszą nam od wieków, łącząc świat ludzki z mistyczną, nieosiągalną przez nas rzeczywistością, która kryje się za tym, co jest nam dobrze znane. Zapach kadzideł i dym tworzą atmosferę, która pomaga skoncentrować się, oczyścić przestrzeń i podnosić wibracje energetyczne. Szczególnie dwa kadzidła zyskały w ostatnim czasie ogromną popularność: palo santo i biała szałwia. Podobnie jak yerba mate wywodzą się z kultury Indian, dlatego my również się nimi zainteresowaliśmy. W dzisiejszym wpisie chcemy podzielić się z Wami ich historią, zastosowaniami i korzyściami, które można z nich czerpać.
Spis treści:
- Kadzidła – pradawna, mistyczna siła
- W hołdzie dla natury. Indiańskie kadzidła
- Rytuał oczyszczania. Biała szałwia i palo santo w formie kadzidła – jak stosować?
- Palo santo i biała szałwia – mistyczne kadzidła Indian. Poznaj ich właściwości
Kadzidła – pradawna, mistyczna siła
Od wieków kadzidła doceniane są nie tylko ze względu na piękne aromaty, które roztaczają wokół, ale też za ich cenne właściwości. Niektóre zioła, kwiaty i liście roślin, kora, gałązki i żywica drzew bogate są w aromatyczne olejki eteryczne, które mogą działać leczniczo, wpływają na stan fizyczny i psychiczny, relaksują, pobudzają kreatywność, wpływają na emocje i atmosferę wokół. Kadzidła od tysięcy lat były elementem rytuałów religijnych. Wierzono, że mają tajemniczą moc – mogły chronić przed złymi bytami astralnymi lub przywoływać dobre duchy. Towarzyszyły ceremoniom pogrzebowym, łączącym świat żywych ze światem zmarłych. Aromatyczny dym unoszący się z kadzideł nie tylko pomagał w medytacji, ale pozwalał na wejrzenie w siebie, w przeszłość i w przyszłość. Kadzideł używali już starożytni Egipcjanie i Babilończycy. W starożytnym Rzymie kadzidło było cenniejsze niż złoto. Dwa tysiące lat przed naszą erą kadzideł używali Chińczycy podczas religijnych ceremonii. Kadzidła były też nieodłącznym elementem rytuałów buddyjskich mnichów w Japonii. Ze świętej magii natury korzystali również starożytni Inkowie i Indianie zamieszkujący setki lat temu obie Ameryki. Miejsca indiańskich rytuałów okadzali dymem palo santo i białej szałwii, czyli „świętego drzewa” i „świętego ziela”. Wonny dym unoszący się z naturalnych kadzideł miał wielką moc.
W hołdzie dla natury. Indiańskie kadzidła
Palo santo, czyli „święte drzewo”
Pochodzące z języka hiszpańskiego określenie palo santo dotyczy tak właściwie kilku gatunków drzew, które występują w Ameryce Południowej i Środkowej, a wśród nich najczęściej wymienia się Bursera graveolens i Bulnesia sarmientoi (od niedawna przeklasyfikowane jako Gonopterodendron sarmientoi). Niekiedy mianem „świętego drzewa” określa się także gwajakowiec lekarski (Guaiacum officinale). Oprócz wspólnej powszechnej nazwy, wszystkie te drzewa łączy fakt, że mają bardzo twarde, wytrzymałe drewno, bogate w niezwykle aromatyczną żywicę, której od wieków przypisywane są magiczne właściwości. Drewno palo santo pachnie niesamowicie. Czuć w nim słodkie i nieco cytrusowe nuty. Z żarzącego się kawałka drewienka unosi się dym o intrygującym aromacie; to zupełne przeciwieństwo tego, czego można spodziewać się po zapachu palącego się drewna. Zapach tlącego się kadzidła palo santo jest ciężki, waniliowo-korzenny, a zarazem lekki, orzeźwiający, miętowo-cytrusowy. Czuć w nim amazońską dżunglę, wolność i dzikość. Roztaczający się wokół aromat wprowadza w wyjątkowy, nieco dziwny, mistyczny stan. Pomaga w skupieniu się i odprężeniu.
Palo santo to nie jedynie wonne kadzidło. Bogate w cenną żywicę drewno ma wiele właściwości. Twarde i odporne na czynniki zewnętrzne drewno doskonale sprawdza się do wytwarzania rozmaitych przedmiotów. Nam, mateistom, jako pierwsze na myśl przychodzą przede wszystkim drewniane, charakterystycznie pachnące matera do yerba mate. Ze „świętego drewna” wykonuje się także inne naczynia i przedmioty codziennego użytku, elementy biżuterii, a nawet meble. W Ameryce Południowej palo santo określa się czasem również jako „drzewo życia” (lignum vitae) wierząc, że ma moc uzdrawiania. Wykorzystywano je w medycynie ludowej jako remedium na wiele dolegliwości. W żywicy znajduje się wysokie stężenie limonenu i terpenów α-terpineolu, które odpowiadają za charakterystyczny, intensywny zapach, ale także wykazują działanie przeciwzapalne, regulują działanie układu odpornościowego i łagodzą stres. Z żywicy palo santo wytwarzano olejek, który stosowano w celu zwalczania bólu i reumatyzmu. Czasem pokruszone kawałki drewna dodawano do naparów, co miało wpływać na poprawę pracy układu trawiennego.
Niestety, ze względu na swoje właściwości i szerokie zastosowanie, a także ze względu na stale rosnącą popularność kadzideł palo santo, która wyszła daleko poza kulturę Ameryki Południowej, „świętym drzewom” zaczęło grozić wyginięcie. Bursera graveolens, Bulnesia sarmientoi i gwajakowiec lekarski zostały wpisane na Czerwoną listę IUCN, międzynarodowej organizacji zajmującej się ochroną przyrody. Zabroniono ścinania drzew w celach komercyjnych i przemysłowych, a jedynym sposobem na pozyskanie drewna stało się zbieranie obumarłych gałęzi, które samoistnie opadły na ziemię. Obecnie gatunek Bursera graveolens nie jest zagrożony wyginięciem, jednak w dalszym ciągu nie ścina się „żywych” drzew, a zamiast tego zbiera się naturalnie opadłe gałęzie. To wyraz szacunku dla przyrody, ale także sposób na zwiększenie wartości drewna. Nim gałęzie zostaną zebrane, leżą na ziemi nietknięte przez około 6 lat. W tym czasie zachodzą w nich liczne reakcje chemiczne. Drewno zmienia barwę, a żywica nabiera jeszcze intensywniejszego aromatu.
Biała szałwia – święte kadzidło Indian Nawaho
Biała szałwia (łac. Salvia apiana) jest rośliną, której korzenie sięgają starożytnych kultur Indian Północnoamerykańskich, zwłaszcza rdzennych ludów związanych z plemionami Navajo, Lakota, Comanche, Arapaho czy Cheyenne. Rośnie na suchych, dobrze nasłonecznionych terenach rozciągających się w południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Ma charakterystyczne, rozłożyste liście, pokryte srebrzystobiałym meszkiem. Liście bogate są w olejki eteryczne, których aromat intensyfikuje się po przetarciu ich w palcach. Biała szałwia w formie kadzidła znana jest z właściwości oczyszczających i ochronnych. Tradycyjnie indiańscy szamani palili szałwię podczas ceremonii oczyszczania i modlitwy. Cenne soki płynące w liściach szałwii znalazły zastosowanie jednak nie tylko jako wonna substancja. Napary z szałwii stosowano jako lek na kaszel. Liście rośliny zjadano jako remedium na gorączkę i różne dolegliwości. Wysuszone, starte nasiona łączono z mąką i cukrem, tworząc smaczny kleik lub ciastka. Oczyszczające właściwości szałwii wykorzystywano także w celach higienicznych – zmiażdżone liście rośliny łączono z wodą i stosowano jak szampon do włosów.
Biała szałwia w formie kadzidła wydziela bardzo intensywny, przyjemny, ziołowy zapach. Dym pachnie lekką słodyczą, wanilią i korzennymi przyprawami. Ma moc oczyszczania – przestrzeni, miejsc, przedmiotów, osób, energii. Łagodzi napięcie sprawiając, że ciało i umysł wchodzi w stan odprężenia. Dym tlący się z białej szałwii uwalnia od złej energii i negatywnych uczuć, oczyszcza duszę i ułatwia przyjęcie do siebie tego, co pozytywne. Podobnie jak w przypadku palo santo, indiańscy szamani wierzyli, że biała szałwia stosowana jako kadzidło miała moc ochrony przed złymi bytami i przyciągania dobrych duchów.
Rytuał oczyszczania. Biała szałwia i palo santo w formie kadzidła – jak stosować?
Rytuał oczyszczania, czy też okadzania, tzw. smudging, obecny jest w wielu kulturach od tysięcy lat. Ma znaczenie religijne i duchowe, towarzyszy medytacji i modlitwom. Choć obecnie różnego rodzaju kadzidła są dość powszechnie dostępne i właściwie każdy może odprawić rytuał we własnym domu, warto pamiętać, że są one symbolami pewnych społeczności i mają dla nich znacznie głębsze znaczenie. Biała szałwia i palo santo pochodzą z natury, a pradawni Indianie wierzyli, że rośliny, tak samo jak zwierzęta i ludzie, posiadają duszę. Wierzyli, że poprzez spalanie nawiązują kontakt z duchem natury, łączą się z otaczającą ich przyrodą i w ten sposób uzyskują pełną harmonię. Do rytuału okadzania powinno się więc podchodzić z należytym szacunkiem.
Biała szałwia i palo santo w formie kadzideł wykazują działanie oczyszczające. Pomagają skupić się i odprężyć, zatem warto włączyć je jako element praktyk mindfulness, jak ćwiczenia relaksacyjne, medytacja, joga czy trening uważności. Wonny dym kadzideł oczyszcza przestrzeń, przedmioty i ludzi ze złej energii, dlatego warto stosować rytuał na przykład podczas zamykania trudnego etapu w życiu, po kłótni z bliską osobą czy podczas przeprowadzki w nowe miejsce. Jak stosować naturalne kadzidła? Rytuał oczyszczania warto zacząć od porządków, aby uniknąć energetycznego chaosu. Pęczek szałwii lub kawałek drewienka palo santo podpalamy, trzymając je nad płomieniem ognia. Czekamy, aż kadzidło zacznie się żarzyć. Zdmuchujemy płomień lub potrząsamy energicznie kadzidłem, które po chwili zaczyna tlić się gęstym, wonnym dymem. W momencie zgaszenia płomienia warto pomyśleć o intencji, która będzie towarzyszyła rytuałowi okadzania. Oczyszczanie zaczynamy od siebie, kierując kadzidło od stóp do głowy, a następnie powoli okadzamy dymem mieszkanie, przedmioty lub osoby. Wciąż żarzące się kadzidło należy odłożyć w bezpieczne, żaroodporne miejsce, np. ceramiczne naczynie.
Palo santo i biała szałwia – mistyczne kadzidła Indian. Poznaj ich właściwości
Jeśli zainteresowały Was naturalne, „święte” kadzidła z palo santo i białej szałwii i chcecie wprowadzić nieco pradawnej magii Indian do swojego życia, zapraszamy do odwiedzenia naszego sklepu. Od niedawna dostępne u nas są oryginalne, naturalne kadzidła – palo santo prosto z Ekwadoru i biała szałwia pochodząca z terenów Arizony, Utah i Nowego Meksyku. Pamiętajcie, by stosować je z szacunkiem i wrażliwością, szanując tradycję i kulturę, z której się wywodzą. Bądźmy świadomi i doceniajmy moc mistycznych kadzideł, które mogą być wsparciem w praktykach duchowych i podróży rozwoju osobistego.
Źródła informacji:
- Wikipedia: Incense, Bulnesia sarmientoi, Bursera graveolens, Guaiacum officinale, Salvia apiana.
- The IUCN Red List Of Threatened Species.
- L. Monzote i inni, Chemical Composition and Anti-proliferative Properties of Bursera graveolens Essential Oil, Natural Product Communications, 2012.
Autor:
Klaudia (YERBACIARA)
Klaudia to największa miłośniczka kotów (i nie tylko) jaką znamy, a do tego fanka yerby o każdej porze dnia, dlatego zyskała w naszym biurze ksywkę YERBACIARA (wiecie, od “kociara”, he he). W swojej kolekcji ma więcej paczek z yerba mate i gadżetów do jej picia niż większość ludzi ma par butów. Na blogu najczęściej znajdziecie jej recenzje wszelkich akcesoriów do yerba mate – od bombilli po Yerbomosy.